De huurovereenkomsten voor zijn gebaseerd op het burgerlijk wetboek die hierin niet voorziet in specifieke maatregelen als overmacht. Het wordt niet verder gedefinieerd en de contouren van de overmacht zijn opgesteld door de rechtsleer en de rechtspraak.

De belangrijkste verplichting van de verhuurder is om de huurder vrij te laten beschikken over het gehuurde goed, en deze van de huurder is om de huur te betalen op de aangegeven datum. Concreet genereert een huurovereenkomst wederzijdse rechten en verplichtingen, het is een wederkerige overeenkomst.

Vanaf het moment waarop de huurder een reden aangeeft om niet langer de huur te betalen of te schorsen, heeft deze de verplichting de verhuurder de sleutels terug te geven.

Indien de huurder niet wil of niet in staat is de sleutel aan de verhuurder terug te bezorgen, moet hij voldoen aan het evenwicht van de huurovereenkomst door huur te betalen.

Over het algemeen weigeren de rechtbanken, de leer en de jurisprudentie de schuldenaar te ontheffen van de verplichting om de huur te betalen wegens economische overmacht of financiële overmacht, zelfs wanneer de oorsprong duidelijk een geval van overmacht is, zoals de Covid-19.

De oplossing vereist daarom onderhandeling tussen de partijen op een intelligente en evenredige manier.