Het moet aan het leidingwater liggen. Of aan een of ander micro-organisme in de Zenne. Want hoe verklaar je anders dat Brussel met zo’n abnormaal hoog aantal creatievelingen per vierkante meter zit? Misschien de gewoonte om zich met heel weinig te redden. Een snottebel of een elastiekje: in Brussel maken de McGyvers van de innovatie daar een Gouden Plaat van, of een Gulden Palm. Vroeger moest je absoluut naar het buitenland om jezelf te bewijzen. Jacques Brel, Philippe Geluck of Jeanne Toussaint1: zonder de driehoeksverhouding met Parijs zouden ze het niet zo ver hebben gebracht.
Maar vandaag is een andere dag. Gaëlle Hoogsteyn licht dit zeer accuraat toe in haar artikel op blz. 26: “Brussel, creatieve hoofdstad” heeft zijn huidige ontplooiing ongetwijfeld te danken aan de vele lokale talenten, maar ook aan de steun- en incubatiestelsels die werden opgezet en gefinancierd door de Europese instellingen, de overheden op alle niveaus van de institutionele lasagne, en een aantal privé partners.
Maar laten we het fundamentele ingrediënt niet over het hoofd zien: de kwaliteit en toegankelijkheid van het onderwijs. Tony Delcampe, coördinator van de Mode-afdeling van Ensav La Cambre, bekijkt dit op een heel persoonlijke manier: “Parijs, hoofdstad van de mode? Of een stad waar de selectie van potentiële jonge ontwerpers vooral afhangt van het chequeboekje van de ouders?” Hij waait met een denkbeeldig chequeboekje en wijst op de hoge inschrijvingskosten in privé scholen, terwijl zijn eigen openbare school financieel toegankelijke opleidingen aanbiedt voor al wie voor het weliswaar veeleisende toelatingsexamen slaagt. De Brusselse spruitjes die vandaag een diploma van La Cambre, Insas, Sint-Lukas of het Conservatorium in de wacht slepen, verspreiden zich over de hele wereld.
Hier denken we aan Romeo Elvis en aan Claire Laffut, die ongetwijfeld de volgende Belgische revelatie wordt in Parijs – en elders. Persoonlijke herinner ik me Angèle, die een kinderfeestje omtoverde in een moment van genade op mijn piano die nochtans best een bezoekje van de stemmer kon verdragen. En ik denk aan Charlotte Abramow die op achttienjarige leeftijd haar allereerste cover maakte voor het damesblad ELLE Belgique.
Nostalgie is niet direct voor mij weggelegd, maar omdat dit nummer van het tijdschrift naar verluidt het mijne is … ;-) Ik ben erg blij dat dit nummer u kennis laat maken met een nieuwe oogst Brusselse spruitjes: het girrrrl powa duo Juicy (dat mij na aan het hart – en de oren – ligt, u weet wel waarom), de bedwelmende actrice Babetida Sadjo, Biskt en hun prachtig werk … En ten slotte in een sector die ik vrij goed ken, zij die de naam “De Zes van Brussel” zouden verdienen: Valentine Witmeur en grafisch en frisse breigoed, Façon Jacmin van de gelijknamige zusters, Steven en Sarah van de Rivka schoenen en uiteraard Sport 4254, de ‘athleisure’ kleding van de Olympische kampioenen Olivia Borlée en Elodie Ouédraogo. Ik verwijs in dit woord vooraf naar een talentvolle vrouw die hier helaas niet aan bod komt: Gioia Seghers. Als u haar werk niet kent, loop dan even langs bij Stijl, in de Dansaertstraat.
We moeten ons niet langer afvragen of we jonge ondernemende ontwerpers moeten vertrouwen: laten we eerder inspiratie putten uit hun activiteiten. Werken in groepsverband, coworking, diversiteit … Geen project voorbereiden zonder meteen het web, de sociale netwerken en storytelling erbij te betrekken. En daar wil ik ook netwerken aan toevoegen, want het is één van mijn specialiteiten als ‘slasher’. Ik ben verder voorstander van een ‘lean startup’, een methode om op lage schaal en met weinig middelen van start te gaan. Op die manier heb ik mijn nieuwe zaak op gang gebracht. Welja, ik heb wel iets van McGyver.
Als journalist, feminist en onderneemster is Bea Ercolini hoofdredactrice geweest van het tijdschrift Elle Belgique (tot in 2016). In 2012 richtte ze de vereniging Touche Pas À Ma Pote (TPAMP) op. In 2017 volgde de vrouwelijke zakenkring Beabee, die op de Louizalaan is gevestigd. Bea Ercolini werkt in de Brusselse Marollen en is de gasthoofdredactrice van ons dossier ‘Sprout to be Brussels’. Haar interview kunt u in podcast beluisteren op onze website: www.beci.be/podcast/bruxelles-metropole/.
