Op 9 juni 2025 blazen we een vreemd kaarsje uit: exact één jaar zonder regering voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Wachten, stilzwijgen, en een bittere nasmaak. Tijd om de ramen open te zetten en frisse lucht binnen te laten.
In ons vorige nummer waarschuwden we dat als de regering ons iets te zeggen zou geven, Beci zich niet zou inhouden. Wel, dat is dan ook gebeurd ... op onze manier dan toch. Want in alle eerlijkheid: er wordt ons niets gegeven. Radiostilte. Geen letter in een regeerakkoord, geen spoor van geruststellende woorden. Het is juist deze oorverdovende leegte die het verdient om benadrukt te worden. Die stilte spreekt boekdelen. "En nu?", vragen de Brusselaars zich af. "Blijven we wachten?" Als we toch in cirkels draaien, dan tekenen we liever een rechte lijn vooruit. Dus, bij gebrek aan reactie van hogerhand, presenteren wij onze eigen routekaart.
Brussel op pauze of in ademnood?
Al bijna 365 dagen leeft Brussel in een vreemde tussenfase. Zonder gewestelijke regering stapelen de problemen zich op en vermenigvuldigen de noodsituaties zich, terwijl de hoofdstad van Europa door bijna iedereen vergeten lijkt te zijn. Deze observatie zal geen verrassing zijn voor iedereen die de lokale politiek volgt. Deze keer is het echter Beci die het luidop zegt: het geduld raakt op. Het Gewest wordt geconfronteerd met een begrotingssituatie die geen ruimte laat voor uitstel. De schuld verminderen en de overheidsfinanciën op orde brengen is een prioriteit waarover niet onderhandeld kan worden. Maar afgezien van de cijfers ontbreekt het aan een duidelijk beleid.
Het is waar dat we het nu al negen maanden vaak herhalen: Brussel verdient beter dan een uitzichtloos status quo of een pijnlijk stilzwijgen. De hoofdstad met zijn vele rollen als zetel van de EU en kloppend hart van België moet zichzelf nieuw leven inblazen. “Durf Brussel”, zegt Beci, die ambitie en trots centraal stelt in zijn verwachtingen van de toekomstige regering. Is het werkelijk zo moeilijk om samen te werken aan wat essentieel is? Vertaling: laten we voorgoed een einde maken aan de politieke stilstand.
Duizend-en-een redenen
Beci's routekaart voor de toekomstige regering is bedoeld als een pragmatische gids. Ze geeft de prioriteiten aan en roept op tot actie om het Gewest uit de impasse te halen. Eerste gebod: stop met Brussels Bashing en promoot de hoofdstad met trots. Brussel beschikt over tal van troeven, zoals diversiteit en internationale uitstraling.
Op begrotingsvlak is de vergelijking moeilijk te maken: om tegen 2031 opnieuw een begrotingsevenwicht te bereiken, moet duidelijk worden nagedacht over de rol van het Gewest, zonder de kwaliteit van de openbare diensten op te offeren. In deze context staan veiligheid en netheid bovenaan de lijst van bekommernissen, een domein waarin Brussel zijn verantwoordelijkheid moet opnemen en de betrokken actoren doeltreffend moet coördineren.
Verder is er de huisvesting, die vaak centraal staat in de debatten en waarvoor een administratieve versnelling nodig is om renovatie en bouw aan te moedigen. Mobiliteit, een pijler van het stadsleven, moet gebaseerd zijn op een strategie van doorstroming en multimodaliteit, om tegemoet te komen aan de behoeften van iedereen.
Hetzelfde geldt voor de lokale economie, met een focus op vereenvoudiging van administratieve procedures voor bedrijven, een koolstofarme strategie en sterker bestuur. De link tussen werkgelegenheid en opleiding moet directer en doeltreffender worden: we moeten de sectoren promoten die een tekort hebben aan personeel en het voor jongeren gemakkelijker maken om de arbeidsmarkt te betreden. Ook gezondheidszorg en kinderdagverblijven vereisen speciale aandacht, met een noodplan om het aanbod te stabiliseren en toegang tot hoogwaardige zorg te garanderen. Tot slot moeten digitalisering en artificiële intelligentie echte hefbomen worden voor modernisering, om de overheid sneller, transparanter en menselijker te maken.
Er was eens een bestuur
Ook het bestuur zelf verdient het om afgestoft te worden. Vereenvoudiging, meer overleg met het maatschappelijk middenveld en de sociale partners, duidelijkere verhouding tussen het Gewest en de gemeenten. Kortom: minder kluwen, meer dialoog. Laten we de democratie nieuw leven inblazen, zonder grote symbolische plechtigheden. Laten we het vertrouwen herstellen en Brussel vooruithelpen.
In deze wat surrealistische context, waar een jaar zonder regering een eeuwigheid lijkt, herinnert Beci eraan dat het Gewest zich deze gedwongen pauze niet langer kan veroorloven. De Brusselaars, ondernemers en bezoekers wachten op antwoorden. En toch ... is Brussel niet stilgevallen. Ondernemers blijven investeren, burgers blijven zich vragen stellen en de uitdagingen blijven zich opstapelen. En daarin schuilt de ironie: de activiteit is intens, maar de politieke impuls ontbreekt. Kortom, een tussenfase die blijft duren. Achter de schermen probeert de administratie de muren zo goed mogelijk overeind te houden.
Tijd om wakker te worden
Ja, een jaar zonder regering is lang. Het probleem is niet zozeer de duur, maar het gebrek aan beweging. Het is het gevoel dat deze situatie zich nog maanden kan voortslepen in een soort lauwe berusting.
Brussel is een complex Gewest, dat is een feit, maar het is ook wat het uniek maakt. Nu deze editie voor de zomervakantie ten einde loopt, is één ding zeker: de herfst mag geen herhaling van hetzelfde scenario worden. Het is nog niet te laat, maar het wordt tijd.
Sinds september roept Beci de regering op om “Brussel te durven”, want achter deze slogan schuilt de stem van de bedrijven die we bij beleidsmakers laten horen. Enkele weken geleden lanceerden we samen met vertegenwoordigers van Brusselse bedrijven en werknemers “Ras-Le-Gouv”: een collectieve schreeuw vanuit het hart, een oproep tot actie.